Windhoek - Maun
Door: Peter en Karin
Blijf op de hoogte en volg Herman, Mieke, Peter en Karin
07 Oktober 2019 | Botswana, Maun
Windhoek - Maun.
De foto's uploaden gaat nogal lastig vanwege slechte Wi-Fi verbindingen.
Inmiddels hebben we Windhoek verlaten om aan het grote avontuur te beginnen.
Als eerste de auto geprepareerd om alles zo neer te zetten dat we onderweg makkelijk bij onze spullen kunnen
en ook overnachtingstassen gemaakt voor de eerstkomende dagen zodat we niet met alle koffers lopen te slepen.
Zo kunnen de koffers in de achterbak blijven liggen. Bij het autoverhuurbedrijf kregen we de tip om alles in de
achterbak in een plastic tas te doen in verband met stof. Daar hadden we in Nederland nooit aan gedacht, anders
hadden we wel een auto gehuurd met een dichte carrosserie. Een leer voor de volgende keer.
Op weg naar de eerste Lodge, zo'n 290 kilometer verderop. We zijn allebei toch wel een beetje zenuwachtig voor wat we tegen gaan komen.
We hopen natuurlijk al op de eerste dag een hoop wild tegen te komen, maar het bleef bij een stel apen, wrattenzwijnen en ezels.
Ook heeft Peter op deze rit vaker zijn rijbewijs af moeten geven bij een verkeerscontrole dan in Nederland de afgelopen 30 jaar.
Vanuit het niets is ineens de weg afgesloten en wordt er gecontroleerd op rijbewijs en er wordt nog eens gewichtig om de auto heen gelopen.
Gezien de ervaringen uit het verleden blijft Peter tegenwoordig vriendelijk glimlachen. Dit blijkt ook te werken!
Zelfs zo goed dat bij een derde controle na even vriendelijk heen en weer gezwaaid te hebben er weer doorgereden mag worden.
Op zich een saaie weg om te rijden maar omdat we alles voor het eerst meemaken is er toch genoeg te zien.
De eerste Lodge ligt zo'n 85 kilometer na Gobabis, hier loopt de hoofdweg dwars doorheen.
Bij de Lodge aangekomen worden we naar onze hut gebracht en lopen de wrattenzwijnen en Orixen door de tuin op zoek naar voedsel.
De eigenaresse zegt dat ze dit met deze droogte maar toelaat omdat ze anders te weinig voedsel kunnen vinden.
Op het terrein van de Lodge kun je een 4x4 trial doen van zo'n 20 kilometer, we kunnen dus mooi even oefenen voor later deze trip.
Onderweg zien we nog een paar Blue Wildebeast lopen en opeens loopt er een struisvogel over het pad, we proberen rustig dichterbij te komen maar opeens
zet het beest het op een lopen en is weg tussen de begroeiing. er zitten wat lastige stukken met stenen en mul zand maar dit is geen probleem voor onze auto.
Dit geeft ook weer vertrouwen voor wat komen gaat als we de onverharde wegen op gaan.
Als we voor het hutje zitten komen er zo'n 50 Orixen en Koedoes rustig voorbij lopen, af en toe kijken ze naar ons. Dit is mooi om te zien.
S' avonds is het eten wat de pot schaft en de pindasoep is "lekker", dit zouden we niet zo snel besteld hebben.
Ook de braai is aangestoken en er liggen een paar hompen vlees op, eerst maar eten en dan vragen wat het is. Het blijkt Orix en Koedoe te zijn.
Heerlijk, als we er eentje aanrijden dan weten we wat we ermee gaan doen.
Na het eten gaan we met z'n allen rond het kampvuur zitten en kletsen we met z'n allen over hoe mooi Namibië en Botswana zijn.
De andere gasten rijden de route tegenovergesteld van ons en zijn dus bijna op het einde van hun reis.
Peter vindt dat er weinig sterren te zien zijn en we vragen of het licht uit kan, wat we te zien krijgen is adembenemend.
We kunnen zelfs de sluier van de Melkweg zien.
De volgende dag vertrekken we naar Ghanzi in Botswana, en volgens onze collega reizigers krijgen we al meer wild te zien.
Gelukkig is er een strook langs de weg gekapt zodat we minder snel verrast worden door overstekende beesten.
De grensovertocht is ook een hele happening op zich, eerst moeten we ons in Namibië uitschrijven en wordt ons paspoort gestempeld.
Daarna moeten we doorrijden naar de Botswaanse douane en ons aanmelden, ook hier weer formulieren invullen en worden we doorverwezen naar het volgende loket.
Daar moeten we onze auto aanmelden en belasting betalen, 52 Pula, zo'n € 4,30. Een schijntje voor wat de prijzen in Nederland zijn.
Onze eerste Lodge in Botswana is in Ghanzi, een nette Lodge. Als we onze spullen binnen hebben gezet komt er al een schoonmaakster controleren of alles goed is.
De vrouw die onze Lodge heeft schoongemaakt "has passed away" en ze wilde even controleren of alles goed was.
We hebben maar niet gevraagd of ze in onze Lodge overleden is.
In de avond hebben we een "San Man Walk" gedaan. Met twee originele bewoners van deze streek door de omgeving kuieren op zoek naar sporen en poep van diverse dieren.
Volgens deze beste man waren er kort voordat wij aankwamen een Zebra en Giraffe langsgelopen. Ook werden allerlei struiken en dieren benoemd in hun eigen kliktaal.
Na twee pogingen om het ook uit te spreken, wat overigens niet lukt, geven we het maar op.
Ook krijgen we nog een demonstratie hoe een Koedoe wordt bejaagd en beschoten met zijn pijl en boog.
Dit is zo lachwekkend, zoals hij schiet raakt hij nog geen olifant laat staan een koedoe.
We nemen daarna afscheid en hij zal wel in zijn Mercedes stappen en terug naar de stad rijden.
De volgende dag rijden we naar Maun of zoals ze hier zeggen Ma'Un, we beginnen al aardig ingeburgerd te raken.
Onderweg zijn er diverse veterinaire controleposten waar we mensen hun schoenen door een waterbak zien halen.
Wij lachen vriendelijk en na over en weer gevraagd te hebben of iedereen een fijne dag heeft mogen we doorrijden.
Onze vriendelijkheid blijkt te lonen.
Bij aankomst de Lodge in Ma'Un moeten we eerst tekenen dat we niet te dicht bij de rivier komen voor de Hippo 's en krokodillen, als we daarna de romantische Sunset cruise
willen boeken blijkt de rivier droog te staan en kan er geen cruise gedaan worden. Weg romantiek.
Dan maar een overheerlijke massage, hier zijn we wel aan toe na een kleine duizend kilometer.
Het gebrek aan water is voor ons maar een klein probleem vergeleken bij de plaatselijke bevolking. Zij kunnen niet vissen, en dus geen inkomsten.
Ook hebben ze geen water om te wassen enz. Water wordt nu door trucks gebracht maar dit is ook niet elke dag.
Nu gaan we ons opmaken voor de vlucht naar de Okavango delta. Gelukkig kunnen we onze koffers op deze Lodge laten staan want we mogen maar een kleine tas meenemen.
Tot zover.
Peter en Karin.
De foto's uploaden gaat nogal lastig vanwege slechte Wi-Fi verbindingen.
Inmiddels hebben we Windhoek verlaten om aan het grote avontuur te beginnen.
Als eerste de auto geprepareerd om alles zo neer te zetten dat we onderweg makkelijk bij onze spullen kunnen
en ook overnachtingstassen gemaakt voor de eerstkomende dagen zodat we niet met alle koffers lopen te slepen.
Zo kunnen de koffers in de achterbak blijven liggen. Bij het autoverhuurbedrijf kregen we de tip om alles in de
achterbak in een plastic tas te doen in verband met stof. Daar hadden we in Nederland nooit aan gedacht, anders
hadden we wel een auto gehuurd met een dichte carrosserie. Een leer voor de volgende keer.
Op weg naar de eerste Lodge, zo'n 290 kilometer verderop. We zijn allebei toch wel een beetje zenuwachtig voor wat we tegen gaan komen.
We hopen natuurlijk al op de eerste dag een hoop wild tegen te komen, maar het bleef bij een stel apen, wrattenzwijnen en ezels.
Ook heeft Peter op deze rit vaker zijn rijbewijs af moeten geven bij een verkeerscontrole dan in Nederland de afgelopen 30 jaar.
Vanuit het niets is ineens de weg afgesloten en wordt er gecontroleerd op rijbewijs en er wordt nog eens gewichtig om de auto heen gelopen.
Gezien de ervaringen uit het verleden blijft Peter tegenwoordig vriendelijk glimlachen. Dit blijkt ook te werken!
Zelfs zo goed dat bij een derde controle na even vriendelijk heen en weer gezwaaid te hebben er weer doorgereden mag worden.
Op zich een saaie weg om te rijden maar omdat we alles voor het eerst meemaken is er toch genoeg te zien.
De eerste Lodge ligt zo'n 85 kilometer na Gobabis, hier loopt de hoofdweg dwars doorheen.
Bij de Lodge aangekomen worden we naar onze hut gebracht en lopen de wrattenzwijnen en Orixen door de tuin op zoek naar voedsel.
De eigenaresse zegt dat ze dit met deze droogte maar toelaat omdat ze anders te weinig voedsel kunnen vinden.
Op het terrein van de Lodge kun je een 4x4 trial doen van zo'n 20 kilometer, we kunnen dus mooi even oefenen voor later deze trip.
Onderweg zien we nog een paar Blue Wildebeast lopen en opeens loopt er een struisvogel over het pad, we proberen rustig dichterbij te komen maar opeens
zet het beest het op een lopen en is weg tussen de begroeiing. er zitten wat lastige stukken met stenen en mul zand maar dit is geen probleem voor onze auto.
Dit geeft ook weer vertrouwen voor wat komen gaat als we de onverharde wegen op gaan.
Als we voor het hutje zitten komen er zo'n 50 Orixen en Koedoes rustig voorbij lopen, af en toe kijken ze naar ons. Dit is mooi om te zien.
S' avonds is het eten wat de pot schaft en de pindasoep is "lekker", dit zouden we niet zo snel besteld hebben.
Ook de braai is aangestoken en er liggen een paar hompen vlees op, eerst maar eten en dan vragen wat het is. Het blijkt Orix en Koedoe te zijn.
Heerlijk, als we er eentje aanrijden dan weten we wat we ermee gaan doen.
Na het eten gaan we met z'n allen rond het kampvuur zitten en kletsen we met z'n allen over hoe mooi Namibië en Botswana zijn.
De andere gasten rijden de route tegenovergesteld van ons en zijn dus bijna op het einde van hun reis.
Peter vindt dat er weinig sterren te zien zijn en we vragen of het licht uit kan, wat we te zien krijgen is adembenemend.
We kunnen zelfs de sluier van de Melkweg zien.
De volgende dag vertrekken we naar Ghanzi in Botswana, en volgens onze collega reizigers krijgen we al meer wild te zien.
Gelukkig is er een strook langs de weg gekapt zodat we minder snel verrast worden door overstekende beesten.
De grensovertocht is ook een hele happening op zich, eerst moeten we ons in Namibië uitschrijven en wordt ons paspoort gestempeld.
Daarna moeten we doorrijden naar de Botswaanse douane en ons aanmelden, ook hier weer formulieren invullen en worden we doorverwezen naar het volgende loket.
Daar moeten we onze auto aanmelden en belasting betalen, 52 Pula, zo'n € 4,30. Een schijntje voor wat de prijzen in Nederland zijn.
Onze eerste Lodge in Botswana is in Ghanzi, een nette Lodge. Als we onze spullen binnen hebben gezet komt er al een schoonmaakster controleren of alles goed is.
De vrouw die onze Lodge heeft schoongemaakt "has passed away" en ze wilde even controleren of alles goed was.
We hebben maar niet gevraagd of ze in onze Lodge overleden is.
In de avond hebben we een "San Man Walk" gedaan. Met twee originele bewoners van deze streek door de omgeving kuieren op zoek naar sporen en poep van diverse dieren.
Volgens deze beste man waren er kort voordat wij aankwamen een Zebra en Giraffe langsgelopen. Ook werden allerlei struiken en dieren benoemd in hun eigen kliktaal.
Na twee pogingen om het ook uit te spreken, wat overigens niet lukt, geven we het maar op.
Ook krijgen we nog een demonstratie hoe een Koedoe wordt bejaagd en beschoten met zijn pijl en boog.
Dit is zo lachwekkend, zoals hij schiet raakt hij nog geen olifant laat staan een koedoe.
We nemen daarna afscheid en hij zal wel in zijn Mercedes stappen en terug naar de stad rijden.
De volgende dag rijden we naar Maun of zoals ze hier zeggen Ma'Un, we beginnen al aardig ingeburgerd te raken.
Onderweg zijn er diverse veterinaire controleposten waar we mensen hun schoenen door een waterbak zien halen.
Wij lachen vriendelijk en na over en weer gevraagd te hebben of iedereen een fijne dag heeft mogen we doorrijden.
Onze vriendelijkheid blijkt te lonen.
Bij aankomst de Lodge in Ma'Un moeten we eerst tekenen dat we niet te dicht bij de rivier komen voor de Hippo 's en krokodillen, als we daarna de romantische Sunset cruise
willen boeken blijkt de rivier droog te staan en kan er geen cruise gedaan worden. Weg romantiek.
Dan maar een overheerlijke massage, hier zijn we wel aan toe na een kleine duizend kilometer.
Het gebrek aan water is voor ons maar een klein probleem vergeleken bij de plaatselijke bevolking. Zij kunnen niet vissen, en dus geen inkomsten.
Ook hebben ze geen water om te wassen enz. Water wordt nu door trucks gebracht maar dit is ook niet elke dag.
Nu gaan we ons opmaken voor de vlucht naar de Okavango delta. Gelukkig kunnen we onze koffers op deze Lodge laten staan want we mogen maar een kleine tas meenemen.
Tot zover.
Peter en Karin.
-
07 Oktober 2019 - 19:42
Jacqueline:
Leuk om te lezen. Jammer dat je hier geen foto's kan plaatsen. Maar via de app is ook goed -
07 Oktober 2019 - 19:43
Linda Van Buren:
Heel mooi om te lezen en geniet verder de reis
Groet Hans en Linda -
07 Oktober 2019 - 21:38
Sandra:
Weer een leuk verhaal om te lezen. Gelukkig zien wij de foto's via de app. Maar de foto van die vrouw met haar mooie groene outfit had ik nog niet gezien -
07 Oktober 2019 - 22:37
Tara:
Wat ontzettend leuk geschreven! Geniet ervan! De foto's zien we later nog wel een keer. -
07 Oktober 2019 - 22:40
Reesje Uit Nederland:
Bedankt weer voor jullie leuke verslag!! Kijk er altijd weer naar uit. Wat een belevenissen weer zeg! Peter blijven lachen -
07 Oktober 2019 - 23:54
Miekie:
Leuk om te lezen! Dat die mensen in jouw vriendelijkheid trappen Piet haha. Spannend als je niet weet wat je eet -
08 Oktober 2019 - 07:25
Michael:
Heel leuk om te lezen hoe het jullie daar bevalt, geniet van de reis.
Kijk uit naar het volgende verslag. -
08 Oktober 2019 - 11:33
Erna:
Was weer een leuk verslag om te lezen! xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
