Maun - Kasane
Door: Peter en Karin
Blijf op de hoogte en volg Herman, Mieke, Peter en Karin
10 Oktober 2019 | Botswana, Kasane
Maun - Kasane
Vanmorgen redelijk op tijd vertrokken, we hebben een lange rit voor de boeg naar Nata.
Dus houden we rekening met extra reistijd.
De Botswaanse mensen die we gesproken hebben zeggen dat er hele slechte stukken tussen zitten met enorme gaten in de weg.
Onderweg ligt er een Giraffe rustig onder een boom te kijken wat er allemaal langs komt rijden.
Wij stoppen om een paar foto's te maken en het beest blijft rustig liggen en ons aankijken.
Een stuk verder is er een controlepost, hier moeten we uitstapen en onze schoenen in bak ontsmetten en de auto door een plas rijden om geen
besmettelijke ziekten over te dragen op de beesten achter het hek.
Bij Motopi geeft onze routeplanner aan dat we van de doorgaande weg af moeten en een stuk binnendoor.
Wij vragen ons af waarom dit zou zijn en doen het toch maar, een stukje sightseeing.
Op een gegeven moment houdt de asfaltweg op en gaat verder in gravel en later wordt het een zandpad.
Ook moeten we nog een rivier over en vragen ons af of er een brug is, dit blijkt niet het geval te zijn en de weg door de rivier is afgesloten.
Tenminste er staan borden dat je niet verder mag, daar trekken wij ons niets van aan gaan met onze auto door de rivier.
Gelukkig voor ons staat deze droog en is het een makkie, nog een kilometer of 4 door het zandpad en we zijn weer op de hoofdweg.
Verder zien we veel Olifanten keutels liggen, deze Jungle/Safari kennis hebben we eerder in de Okavango opgedaan, en rijden iets voorzichtiger.
Want waar keutels liggen lopen ook de beesten.
Eindelijk zijn we weer op de hoofdweg en ook hier houdt het asfalt op, en is het een weg vol kuilen en bulten.
Na een kilometer of twee houdt dit weer op en ligt er een nieuwe weg, was dan even een stukje doorgereden met de asfalteermachine.
Als we Nata binnen rijden is het een armoedige bende, de wegen zijn kapot en er staat geen fatsoenlijk huis.
Terwijl dit toch de hoofdweg is van Kasane naar Francistown.
Bij de Lodge aangekomen blijkt het personeel minder vriendelijk te zijn dan we gewend zijn van "Under one Botswana sky" waar ook Moremi Crossing toebehoort.
Hier kunnen we weer onszelf zijn en lekker bot doen.
De volgende dag gaan we naar de Nata Bird Sanctuary en de Sua Pan, hier vliegen 200 verschillende soorten vogels en in de Sua Pan lopen de Flamingo's op
zoek naar garnalen.
Bij aankomst waarschuwt de vrouw aan de receptie dat het best wel droog is op de Pan, maar wij laten ons niet weerhouden en gaan door.
Na een stuk richting de Pan gereden en geen vogel gezien te hebben zien we een paar Springbokken en Impala's.
Eenmaal bij de Pan is er geen drup water en dus ook geen Flamingo's, zoals we later zullen horen zitten deze in Tanzania en Kenia.
Karin wilt nu ook wel een stukje onverharde weg rijden en met een beetje tegenzin geeft Peter toe.
Op zich gaat het niet zo heel verkeerd en Karin denkt er al aan om zich in te schrijven voor de Dakar rally.
Als er een droge rivierbedding opduikt is de lol er weer vanaf en wordt het stuur weer gegeven aan de ervaren Peter. Hij heeft immers in dienst gezeten.
Zonder veel moeite stuurt hij door de rivierbedding en op een gegeven moment zitten er een stuk of 30 Gieren de restanten van een Gnoe weg te werken.
Zo heb je overal beesten voor.
S'avonds gaan we een georganiseerde Sunset Game drive doen, en ook weer over de Sua Pan, zo kun je zien dat de mensen van deze streek de omgeving beter kennen dan wij.
We zien de Baobop, een omgekeerde boom en die schijnt alleen in deze streek voor te komen. Ze kunnen ons van alles wijsmaken.
Als we een stuk op de Pan zijn gereden gaan we genieten van de zonsondergang. Een Italiaan loopt te klagen dat hij hetzelfde ook op Sardinië kan zien.
Wanneer Peter hem vertelt dat hij dan veel geld heeft uitgegeven om hetzelfde in Afrika te zien druipt hij beteuterd af.
De volgende dag vertrekken we naar Kasane, om ons voor te bereiden om naar de Victoria Falls te gaan in Zimbabwe.
Onderweg komen we talloze dieren tegen, maar de mooiste zijn toch de Olifanten en Giraffen. Met de Struisvogels, Koeien, Ezels en Geiten zijn we wel een beetje klaar.
Aan de zijkant van de weg staat een Olifant te wachten tot wij voorbij zijn om over te steken, deze kent tenminste wel de verkeersregels.
Als we dan voorbij zijn loopt hij vrij stoer de weg over. We kennen ook een paar mannen die ook zo zouden oversteken.
Al met al een mooie tocht zo naar het noorden.
Voor de grens naar Zimbabwe staat een file van vrachtauto's van ongeveer 4 kilometer, wij hopen dat de grensovertocht morgen iets voorspoediger gaat.
De Lodge waar wij zitten, The Old House, doet haar naam eer aan. Het is een oud gebouw met stalen kozijnen die een beetje scheef staan waardoor de deuren kieren.
Het ziet er allemaal gezellig uit en als we terugkomen uit Zimbabwe verblijven we hier nog twee nachten.
We gaan dan nog een Game drive doen en dan op zoek naar de Luipaard, deze hebben we al wel gezien maar nog niet op de foto staan.
Ondertussen is het een klein beetje gaan regenen en iedereen wordt een beetje blij, de kleine regenseizoen is aangebroken.
Je merkt er niet veel van, als de druppels de grond raken zijn ze al verdampt, zo droog is de grond.
Bij bijna elke accommodatie zitten we wel naast een gezelschap Duitsers, wat een jammervolk is dat.
Ze klagen over alles, zelfs een blauwe vogel had rood moeten zijn en in de peperbusjes had zout moeten zitten en andersom.
De mensen hier kunnen er ook niets aan doen dat het zo droog is.
Als een man uit de groep vraagt voor een adapter voor zijn mobiele telefoon omdat zijn adapter kapot is zeggen we dat we alleen maar Samsung laders hebben.
Wanneer blijkt dat de man een Pool is verandert alles. Peter kijkt naar zijn telefoon en zegt dat hij wel een lader heeft.
We raken in gesprek en als we zeggen dat we uit de buurt van Arnhem komen komt het gesprek al snel op Operatie Market Garden.
De man raakt bijna ontroerd als we Generaal Sosabowski kennen, de bevelhebber van de Poolse strijdkrachten bij Driel.
En hoe groots dit gevierd en herdacht wordt elk jaar.
De man zegt dat we zijn leven hebben gered en dat hij naar zijn bedrijf in Polen kan bellen.
De volgende morgen staat hij ons al op te wachten met de lader en een fles wijn.
Zo maken we toch nog vrienden.
Vandaag vertrekken we naar de Victoria Falls en zijn benieuwd wie de moeite heeft genomen om naar Peter's verjaardag te komen.
Ook hier lukt het niet om foto's te plaatsen en de verwachting is dat dit de komende tijd ook niet gaat lukken.
We zullen dit blijven proberen en laten het weten als er foto's geplaatst zijn.
Tot zover.
Peter en Karin.
Vanmorgen redelijk op tijd vertrokken, we hebben een lange rit voor de boeg naar Nata.
Dus houden we rekening met extra reistijd.
De Botswaanse mensen die we gesproken hebben zeggen dat er hele slechte stukken tussen zitten met enorme gaten in de weg.
Onderweg ligt er een Giraffe rustig onder een boom te kijken wat er allemaal langs komt rijden.
Wij stoppen om een paar foto's te maken en het beest blijft rustig liggen en ons aankijken.
Een stuk verder is er een controlepost, hier moeten we uitstapen en onze schoenen in bak ontsmetten en de auto door een plas rijden om geen
besmettelijke ziekten over te dragen op de beesten achter het hek.
Bij Motopi geeft onze routeplanner aan dat we van de doorgaande weg af moeten en een stuk binnendoor.
Wij vragen ons af waarom dit zou zijn en doen het toch maar, een stukje sightseeing.
Op een gegeven moment houdt de asfaltweg op en gaat verder in gravel en later wordt het een zandpad.
Ook moeten we nog een rivier over en vragen ons af of er een brug is, dit blijkt niet het geval te zijn en de weg door de rivier is afgesloten.
Tenminste er staan borden dat je niet verder mag, daar trekken wij ons niets van aan gaan met onze auto door de rivier.
Gelukkig voor ons staat deze droog en is het een makkie, nog een kilometer of 4 door het zandpad en we zijn weer op de hoofdweg.
Verder zien we veel Olifanten keutels liggen, deze Jungle/Safari kennis hebben we eerder in de Okavango opgedaan, en rijden iets voorzichtiger.
Want waar keutels liggen lopen ook de beesten.
Eindelijk zijn we weer op de hoofdweg en ook hier houdt het asfalt op, en is het een weg vol kuilen en bulten.
Na een kilometer of twee houdt dit weer op en ligt er een nieuwe weg, was dan even een stukje doorgereden met de asfalteermachine.
Als we Nata binnen rijden is het een armoedige bende, de wegen zijn kapot en er staat geen fatsoenlijk huis.
Terwijl dit toch de hoofdweg is van Kasane naar Francistown.
Bij de Lodge aangekomen blijkt het personeel minder vriendelijk te zijn dan we gewend zijn van "Under one Botswana sky" waar ook Moremi Crossing toebehoort.
Hier kunnen we weer onszelf zijn en lekker bot doen.
De volgende dag gaan we naar de Nata Bird Sanctuary en de Sua Pan, hier vliegen 200 verschillende soorten vogels en in de Sua Pan lopen de Flamingo's op
zoek naar garnalen.
Bij aankomst waarschuwt de vrouw aan de receptie dat het best wel droog is op de Pan, maar wij laten ons niet weerhouden en gaan door.
Na een stuk richting de Pan gereden en geen vogel gezien te hebben zien we een paar Springbokken en Impala's.
Eenmaal bij de Pan is er geen drup water en dus ook geen Flamingo's, zoals we later zullen horen zitten deze in Tanzania en Kenia.
Karin wilt nu ook wel een stukje onverharde weg rijden en met een beetje tegenzin geeft Peter toe.
Op zich gaat het niet zo heel verkeerd en Karin denkt er al aan om zich in te schrijven voor de Dakar rally.
Als er een droge rivierbedding opduikt is de lol er weer vanaf en wordt het stuur weer gegeven aan de ervaren Peter. Hij heeft immers in dienst gezeten.
Zonder veel moeite stuurt hij door de rivierbedding en op een gegeven moment zitten er een stuk of 30 Gieren de restanten van een Gnoe weg te werken.
Zo heb je overal beesten voor.
S'avonds gaan we een georganiseerde Sunset Game drive doen, en ook weer over de Sua Pan, zo kun je zien dat de mensen van deze streek de omgeving beter kennen dan wij.
We zien de Baobop, een omgekeerde boom en die schijnt alleen in deze streek voor te komen. Ze kunnen ons van alles wijsmaken.
Als we een stuk op de Pan zijn gereden gaan we genieten van de zonsondergang. Een Italiaan loopt te klagen dat hij hetzelfde ook op Sardinië kan zien.
Wanneer Peter hem vertelt dat hij dan veel geld heeft uitgegeven om hetzelfde in Afrika te zien druipt hij beteuterd af.
De volgende dag vertrekken we naar Kasane, om ons voor te bereiden om naar de Victoria Falls te gaan in Zimbabwe.
Onderweg komen we talloze dieren tegen, maar de mooiste zijn toch de Olifanten en Giraffen. Met de Struisvogels, Koeien, Ezels en Geiten zijn we wel een beetje klaar.
Aan de zijkant van de weg staat een Olifant te wachten tot wij voorbij zijn om over te steken, deze kent tenminste wel de verkeersregels.
Als we dan voorbij zijn loopt hij vrij stoer de weg over. We kennen ook een paar mannen die ook zo zouden oversteken.
Al met al een mooie tocht zo naar het noorden.
Voor de grens naar Zimbabwe staat een file van vrachtauto's van ongeveer 4 kilometer, wij hopen dat de grensovertocht morgen iets voorspoediger gaat.
De Lodge waar wij zitten, The Old House, doet haar naam eer aan. Het is een oud gebouw met stalen kozijnen die een beetje scheef staan waardoor de deuren kieren.
Het ziet er allemaal gezellig uit en als we terugkomen uit Zimbabwe verblijven we hier nog twee nachten.
We gaan dan nog een Game drive doen en dan op zoek naar de Luipaard, deze hebben we al wel gezien maar nog niet op de foto staan.
Ondertussen is het een klein beetje gaan regenen en iedereen wordt een beetje blij, de kleine regenseizoen is aangebroken.
Je merkt er niet veel van, als de druppels de grond raken zijn ze al verdampt, zo droog is de grond.
Bij bijna elke accommodatie zitten we wel naast een gezelschap Duitsers, wat een jammervolk is dat.
Ze klagen over alles, zelfs een blauwe vogel had rood moeten zijn en in de peperbusjes had zout moeten zitten en andersom.
De mensen hier kunnen er ook niets aan doen dat het zo droog is.
Als een man uit de groep vraagt voor een adapter voor zijn mobiele telefoon omdat zijn adapter kapot is zeggen we dat we alleen maar Samsung laders hebben.
Wanneer blijkt dat de man een Pool is verandert alles. Peter kijkt naar zijn telefoon en zegt dat hij wel een lader heeft.
We raken in gesprek en als we zeggen dat we uit de buurt van Arnhem komen komt het gesprek al snel op Operatie Market Garden.
De man raakt bijna ontroerd als we Generaal Sosabowski kennen, de bevelhebber van de Poolse strijdkrachten bij Driel.
En hoe groots dit gevierd en herdacht wordt elk jaar.
De man zegt dat we zijn leven hebben gered en dat hij naar zijn bedrijf in Polen kan bellen.
De volgende morgen staat hij ons al op te wachten met de lader en een fles wijn.
Zo maken we toch nog vrienden.
Vandaag vertrekken we naar de Victoria Falls en zijn benieuwd wie de moeite heeft genomen om naar Peter's verjaardag te komen.
Ook hier lukt het niet om foto's te plaatsen en de verwachting is dat dit de komende tijd ook niet gaat lukken.
We zullen dit blijven proberen en laten het weten als er foto's geplaatst zijn.
Tot zover.
Peter en Karin.
-
10 Oktober 2019 - 09:28
Jacqueline:
Ik heb Marco net op het vliegtuig gezet dus als het goed is is hij morgen op tijd. Fijne reis verder met iets meer water waardoor jullie de andere dieren ook kunnen spotten. -
10 Oktober 2019 - 09:52
Miekie :
Piet maar goed dat je bij de commando's hebt gezeten. Heb je daar wel nodig zo te lezen. Karin geniet vandaag nog van jouw jonge aanbidder. Als onze privé-jet is gerepareerd dan zien jullie ons bij de Victoria Watervallen kunnen we even zwaaien want wij willen jullie vakantie niet bederven om op de koffie te komen. Geniet van alles en goede jaarwisseling Piet -
10 Oktober 2019 - 12:18
Geert:
ik dacht Marco al te herkennen in het vliegtuig. maar val hem niet lastig hij is druk met een stewardes zie jullie bij de Victoria watervallen en vlieg morgen avond weer met Marco naar huis het is toch wel een hele belevenis geniet ervan. Geert. -
10 Oktober 2019 - 12:18
Joop Van Deelen:
Hoi Luitjes, allereerst nog gefeliciteerd Abraham. wel mooie verslagen, ja moet me van t hart, Karin slaapt nu , met een wat oudere man. ha, ha, pas goed op jullie zelf en geniet er van deze reis, zo te lezen komt dat wel goed. gr. Joop en Annemarie -
10 Oktober 2019 - 15:59
Jaap Teunissen:
Hallo Karin en Peter,
Leuk weer dit reisverslag, zo blijven we ten minste een beetje op de hoogte van jullie avonturen. Maar Karin, als je aan het rijden bent en je komt bij een droge rivierbedding dan kun je gerust doorrijden. Jullie auto moet toch het zware werk doen en dat kan hij best. Heel goed dat jullie ook Poolse vrienden gemaakt hebben, wie weet levert dat ooit nog weer wat op.
Verder zullen wij vanuit onze kano naar jullie zwaaien als jullie langs de Victoria watervallen komen vliegen. 's-avonds drinken wij er thuis wel weer een borrel op.
Groetjes en veel plezier daar.
Erna en Jaap -
10 Oktober 2019 - 22:27
Reesje:
Peter kijk eens naar links .... -
11 Oktober 2019 - 11:52
Landa:
we volgen jullie nauwkeurig en zien dat je 11-10 Abraham ontmoet gelukkig maar een dag
peter en karin proficiat tot november
gr : O j en T M
R ,burg -
11 Oktober 2019 - 12:39
Herman:
Peter van harte gefeliciteerd ouwe, Prachtige reis zo te lezen, nog een fijne reis toegewenst.
PS ik hoop dat je sneller schrijft dan praat want het is een heel verhaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
