Kasane - Namushasha

Kasane - Numashasha River Lodge.

De volgende ochtend worden we op tijd opgepikt, zelfs een kwartier te vroeg. Uitzonderlijk voor Afrikaanse begrippen.
De chauffeur merkt op dat we met weinig bagage reizen, wij zeggen dat er nog 100 kilo in Botswana ligt.
We hopen dat het bij de grens iets makkelijker gaat dan op de heenreis, we hebben eigenlijk geen tijd want we hebben s' middags een bootcruise.
Zonder iets te zeggen maakt de Zimbabwaanse douanebeambte een gebaar waarmee hij bedoelt dat hij je paspoort wilt hebben.
Je moet het ook allemaal maar weten. Het is even stempelen en klaar.
Nu moeten we zelf onze bagage de grens oversjouwen naar de volgende bus. Gelukkig dat we met weinig bagage reizen.
Bij de Botswaanse douane gaat het allemaal iets vriendelijker en ook daar zijn we zo klaar.
S 'middags gaan we een bootcruise doen over de Chobe rivier. Op zich ook weer een bijzondere ervaring en het is in ieder geval een stuk relaxter.
We krijgen eerst nog even wat regels opgenoemd:
- Niet met je handen in het water, anders kan er een krokodil aan gaan hangen.
- Geen bladeren van struiken proberen te trekken, deze kunnen nogal scherp zijn en je kunt er je vingers mee afsnijden.
- Geen afval in het water gooien, de beesten kunnen het eventueel opeten met alle gevolgen van dien.
We zien diverse krokodillen zich opwarmen aan de oever en kunnen vrij dichtbij komen, soms op wel twee meter afstand.
Sommige zullen wel zeggen dat kan nog dichterbij, Ja dat kan maar dat doen we niet!
Ook zien we diverse groepen Olifanten water komen drinken aan de rivier, wat een machtig schouwspel is dat.
Daarna gaan ze een modderbad nemen, ook hier zijn we niet ver vandaan en we horen alle geluiden van het drinken en als ze modder over zich heen spuiten.
Dit is wildlife vanuit de eerste hand.
We moeten om diverse Hippo's heen manoeuvreren, deze liggen op de gekste plekken in het water.
Het valt ons op dat onze gids meer afstand van Hippo's dan van Krokodillen houdt.
Later zien we er 1 op land lopen, het schijnt hier regelmatig voor te komen dat ze overdag even het water verlaten dus we zijn gewaarschuwd.
Ook lopen er nog twee volwassen mannetjes Olifanten een stukje mee langs de oever.
Het lijkt er ook op dat de beesten hier relaxter reageren op mensen omdat ze hier ook beschermd worden, er mag in Botswana niet op wild gejaagd worden.
De volgende ochtend gaan we weer een Game drive doen, nu met de auto door Chobe National Parc. We vertrekken om kwart voor 6, maar als je iets wilt zien moet dat s 'morgens of s 'avonds.
Overdag slapen de meeste beesten of ze trekken zich terug diep in de bossen. Het begint al goed, het park gaat om 6 uur open en er staan al diverse auto's te wachten tot ze erin kunnen.
Als dat eindelijk mag vertrekken we in colonne door het park. Hier en daar slaan wat auto's af en lijkt het toch of we weer bijna alleen in het park zijn.
Op een gegeven moment komt het bericht dat er Leeuwen gespot zijn, dus rechtsomkeert achter de anderen aan.
Het is niet moeilijk om de Leeuwen te vinden, er staan al 18 (getelde) auto's om ze heen. Het blijkt een koppeltje te zijn die zich heeft afgezonderd van de troep.
Ze komen van de rivier af en willen eigenlijk weer de struiken in maar deze weg wordt belemmerd door alle auto's die nu twee dik naast de beesten staan.
Het schijnt dat de Leeuwin zwanger moet worden, hiervoor trekken ze zich 3 dagen terug en wordt er elk half uur gecoïteerd. (Moest even naar de juiste benaming zoeken voor onze jeugdige lezers)
En even later onder het toeziend oog van alle toeristen gaat dit ook gebeuren. Je ziet ook alle gidsen nu foto's maken, daaruit mag je opmaken dat dit wel een beetje bijzonder is.
Het duurt allemaal niet zo heel lang en de Leeuw kruipt er weer vanaf. De Leeuwin brult een keer en draait zich om. Het schijnt erg pijnlijk voor haar te zijn.
We denken dat het nu weer een half uur duurt voordat er weer een voorstelling is, maar voor degene die nog geen goede foto's heeft kunnen maken heeft geluk.
Het ritueel herhaalt zich nog een keer. Het is best wel beangstigend als je de Leeuwin hoort brullen. Zo'n diepe brul gaat door merg en been.
Hierna is ook de Leeuw uitgeput en laat zich op zijn rug rollen wijdbeens met zijn ballen in de zon.
Wanneer ze weer gaan lopen worden ze zichtbaar geïrriteerd, ze kunnen nergens heen door alle auto's om zich heen. De gidsen hebben dit in de gaten en sommige auto's rijden weg zodat
de Leeuwen richting struiken kunnen gaan. We hadden niet verwacht dat dit zo'n massatoerisme was.
Als we naar de picknickplaats rijden komen we nog een troep Leeuwen tegen die rustig aan een pas gedood baby Olifantje liggen te knagen.
Er ligt nog een mannetjes Leeuw bij, zo te zien heeft hij zijn portie al gehad want hij heeft bloed over zijn hele kop.
In de schaduw liggen nog twee mannetjes Leeuwen te wachten tot zij mogen komen eten, zij zijn duidelijk niet de leider.
Ook hier staan weer alle auto's omheen geparkeerd en de gidsen willen dat hun gasten de beste foto's kunnen maken en gaan steeds dichterbij.
Er ontstaan nu ook woordenwisselingen tussen de chauffeurs dat hun uitzicht wordt ontnomen, maar niemand stapt uit en gaat verhaal halen.
We zagen al een trek van Olifanten richting water en als we een half uur later terugkomen op dezelfde plek dan lopen er nog steeds Olifanten naar het water.
Als we er vlakbij zijn en stoppen dan lopen de Olifanten voor en achter onze auto langs. Je hoort de voetstappen en we zitten in het stof wat ze veroorzaken met elke stap.
Wat een machtig schouwspel, er lopen babyolifantjes van twee maanden tot volwassen mannetjes in de groepen.
Er kunnen er wel 500 langs onze auto gelopen zijn. Een eind verder is er een spottersplek waar je de troepen Olifanten het water in ziet lopen en zich voldrinken en wassen.
Als de groep weer uit het water komt dan gaat de volgende groep erin. De Olifanten hebben geduld en wachten netjes op hun beurt. Op het strand is het een wirwar van troepen Olifanten die door
elkaar heen lopen, ze blijven wel allemaal bij hun eigen troep, je snapt het niet dat ze weten bij wie ze horen want ze lijken allemaal op elkaar.
Wij dachten dat Moremi Crossing ons hoogtepunt zou worden maar dit was er zeker ook een.
Moe maar voldaan gaan we weer terug naar onze Lodge om de spullen weer bij elkaar te rapen om de volgende dag weer verder te gaan naar onze volgende bestemming in Namibië.
Onze route loopt dwars door het Chobe park waar we nog een paar keer verrast worden door verschillende dieren. Zo steken er nog Olifanten de weg over en staat er een groep Zebra's langs de weg te grazen.
Wat ons opvalt is dat de dieren hier in het Chobe park niet zo schuw zijn, misschien omdat ze niet bejaagd worden.
Bij de grenspost van Botswana zit weer een chagrijnig oud wijf die je niet aankijkt maar alleen maar haar hand uitsteekt om je paspoort aan te nemen.
Peter legt zijn paspoort op de balie en denkt: zoek het lekker zelf uit, oud vel.
Bij de Namibische grenscontrole zit 1 persoon voor in- en uitreizend verkeer, als hij klaar is met het afsnauwen van de uitreizende mensen komt hij eindelijk naar ons.
Wij staan bij de middelste balie te wachten maar meneer gaat aan de linker balie zitten en gebaart ons om naar hem te komen. Peter begrijpt dit niet direct en haalt zijn schouders op.
Dan vraagt hij om naar zijn balie te komen. Nu begrijpen we het en schuiven een balie op. De man is alleraardigst, zegt goedemorgen en vraagt hoe het gaat. Peter gooit zijn paspoort op de balie
en zegt niets. Stempelen en wegwezen denkt hij. Karin is een stuk vriendelijker en vraagt ook aan de man hoe het met hem gaat, ze hebben een fijn gesprek samen.
Wij zijn klaar en willen verder gaan, iets verderop is er nog een post waar een paar mannen iets van de weg in de schaduw staan en ook zij maken een gebaar die wij niet begrijpen.
We zwaaien terug en geven gas. Als door een wesp gestoken springen ze overeind en beginnen te gebaren. We stoppen toch maar en een politieman komt voor de auto staan en gebaart ons om naar achter te rijden
tot voor de stop streep. Het blijkt dat we onze auto moeten registreren. Peter stuurt Karin maar op pad, we hebben gemerkt dat ze tegen vrouwen iets vriendelijker zijn.
Ze wordt aan alle kanten geholpen en is vrij snel klaar. Nu eindelijk op weg Namibië in.
Na een paar uur rijden komen we bijna bij de Lodge aan, midden in het dorp moeten we een zandpad op nog zo'n 4 kilometer naar de rivier.
Het gebied waar we zitten noemen ze de Caprivi strip, een exotische naam, maar als we de vrouwen hier zien dan slaat je de schrik om het hart. Wat zijn die lelijk.
Vanuit onze Lodge kunnen we over de rivier kijken en vrij ver over land en besluiten om hier maar eens rustig van te genieten.
Voor de volgende dag hebben we een Game drive en een boottrip geboekt.
Als we s'morgens klaar staan voor de Game drive krijgen we te horen dat we eerst een stuk moeten varen naar onze auto om van daaruit verder te rijden.
Wanneer we een stukje gevaren hebben, de rivier is vrij kronkelig, komen we 3 Hippo's tegen met een jong.
Het blijkt ook niet zo diep te zijn want 1 Hippo komt omhoog uit het water en lijkt ons te willen aanvallen. Gelukkig neemt hij een duik de andere kant op.
Als je ziet hoeveel water zo'n beest verplaatst, onze boot ligt te schudden in het water. Ook de gids is onder de indruk en vaart voorzichtig verder. Als hij denkt dat hij er voorbij is geeft hij vol gas.
Het enige waar wij met ons allen aan kunnen denken is: We moeten straks ook nog terug!
Eenmaal in de auto komen we een groep Olifanten tegen, deze staan half op het pad waar wij overheen moeten, het zijn er wel een stuk of 30.
1 volwassen mannetje, een kleine 5 meter hoog, vind ons ook al niet zo lief en kijkt dreigend met zijn kop omhoog onze kant op. Hij gaat ook geen millimeter aan de kant.
Als we zo'n 5 minuten in deze impasse staan besluit onze gids om maar naar achteren te gaan en een andere route te kiezen. We komen nog een paar toeristen die op eigen gelegenheid rijden tegen
en onze gids waarschuwt ze dat ze moeten oppassen. Ze rijden toch door om een kijkje te gaan nemen, zouden wij ook gedaan hebben, om ze even later weer achter ons te zien rijden.
Op een plek langs de rivier houden we pauze en zien een groep Olifanten naar de rivier komen om te drinken en te wassen. Dit hebben we al vaker gezien maar blijft toch een mooi schouwspel.
Vooral als de kleintjes proberen om zich te wassen en het water met hun slurf langs hun lichaam proberen te sproeien, dit gaat nogal eens mis.
Als ze verder lopen langs de rivier komen ze onze kant op en is het weer tijd om in te pakken en verder te gaan vindt onze gids.
Bij de boot aangekomen wordt iedereen weer stiller, we moeten dadelijk weer langs de Hippo's.
We zien ze wel maar gelukkig gebeurt er niets en iedereen is opgelucht.
De boottrip in de middag gaan we annuleren, we hebben voorlopig genoeg van de Hippo's. We houden ze wat op afstand.
Tot zover.

Peter en Karin.