Driel - Windhoek
Door: Peter en Karin
Blijf op de hoogte en volg Herman, Mieke, Peter en Karin
30 September 2019 | Namibië, Windhoek
Driel – Windhoek.
Welkom allemaal. Dit is het eerste verslag van onze trip op het Afrikaanse continent.
Ons eerste reisdoel is Windhoek Namibië.
In tegenstelling tot andere reizen verliepen de voorbereidingen voorspoedig, we zitten onder het streefgewicht, met de koffers dan, en hadden zelfs nog een paar kilo over.
We mochten 30 kilo per persoon meenemen en zaten op 27 en 28 kilo. Vandaar dat we ook geboekt hebben met Air Namibia, het enige nadeel is dat je een kip en een geit op schoot krijgt tijdens de vlucht.
In de wandelgangen werd al vermeld dat deze overgebleven kofferruimte straks benut zal worden voor het kopen van souvenirs.
Op tijd de ronde gemaakt bij de mensen die ons het meest gaan missen.
Zo voorspoedig als alles ging, zo moeilijk werd het bij het inchecken.
De codes klopten niet met de naam en ons sloeg de schrik al om het hart, onze vlucht zal toch wel doorgaan. Op de een of andere manier hebben we niet zo’n vertrouwen in de Namibische medemens.
Zaterdagmorgen maar even gebeld met Air Namibia in Windhoek en een alleraardigste vrouw heeft even wat zaken gereset en voilà, we konden inchecken.
Het vertrouwen is voor een groot deel weer terug.
Van tevoren alles goed gepland, Pa Geenacker brengt ons naar het station in Arnhem, met de regionale trein naar Düsseldorf, daar de ICE naar Frankfurt, dan zijn we ruim op tijd op het vliegveld en kunnen we nog een hapje eten, zonnebril, parfum en sigaretten kopen en een beetje kuieren over het vliegveld.
Maar het werd een tocht waarbij de Elfstedentocht van 1963, beter bekend als de Hel van ’63, op een toeristische schaatstocht leek.
Het enige wat goed ging was de rit naar het station in Arnhem, vanaf daar werd het een drama, de trein reed niet direct naar Düsseldorf, maar eindstation was in Rees, daar de bus in naar Mehrsoog, daar de trein weer in naar Oberhausen-Sterkraden, de bus weer in naar Oberhausen Hbf, daar met de regionale trein naar Duisburg, overstappen naar Keulen en dan eindelijk de ICE in naar Frankfurt.
En dat met “maar” 27 en 28 kilo bagage en de nodige handbagage.
Voor de overstap in Keulen hadden we maar 6 minuten om van het ene perron naar het andere te komen. Onderweg werd deze tijd bijgesteld door de vertraging die we opgelopen hadden naar 4 minuten. Het zou dus krap worden en als we deze aansluiting missen dan zijn we waarschijnlijk te laat met inchecken en dus het vliegtuig niet halen.
Dan ga je 8 uur van tevoren al van huis en kom je nog bijna te laat voor het vliegtuig.
Gelukkig hebben we in Duisburg de “verkeerde” trein genomen naar Keulen, dit was de ICE in plaats van de regionale trein. Hierdoor kregen we ineens 20 minuten overstaptijd en geen zorgen meer of dat we het vliegtuig wel zouden halen.
Dus met enige vertraging komen we eindelijk aan in Frankfurt, dan moet je nog een heel eind lopen naar de terminal. Hier wordt je weer weggebracht met een shuttlebus naar de terminal waar ons vliegtuig staat.
Zijn we net onderweg, rijdt er een personenauto tegen de bus aan. Hoeveel pech kun je hebben.
De politie werd opgeroepen en wij mochten de bus verlaten en weer terug lopen naar de bushalte en op de volgende bus wachten. Volgens onze inschatting zou dat wel eens extreem druk kunnen worden dus besluiten we maar te gaan lopen. Het is “slechts” 15 minuten. Gelukkig zijn we niet de enigen die gaan lopen en zo wordt het al snel een colonne van rollende koffers.
Na het klunen met de koffers komen we dan eindelijk aan bij de gate en kunnen we eindelijk die rotkoffers afgeven, het leven wordt alweer een stuk makkelijker.
De vlucht was goed alleen slapen ging niet zo goed, er was te weinig tijd om de halve liters naar binnen te gooien en het wonderpilletje werkt dan ook niet zo goed.
Aangekomen op Windhoek gingen we onze auto ophalen, deze werd gestart en er lag al meteen een plas water onder de auto. Dat kan er ook nog wel bij, auto wisselen, papieren omzetten enz..
Al met al kost het weer een half uur extra. Ook het tweede reservewiel was niet aanwezig omdat het niet gereserveerd was door de reisorganisatie maar wel een GPS die wij niet wilden hebben.
Na stevig onderhandelen werd de GPS eraf gehaald en het reservewiel bijgevoegd.
Eindelijk onderweg naar Windhoek. Het is wel even wennen om aan de rechterkant van de auto te zitten en links rijden. Het is ook een raar gezicht als je het knipperlicht aanzet en de ruitenwissers gaan aan. Deze auto’s zijn niet goed, alles zit verkeerd om.
De zondag hebben we gebruikt om een beetje rustig aan te doen en te acclimatiseren.
Water en eten inslaan voor als we onderweg stil komen te staan, beetje aan het zwembad liggen, koffers organiseren en wat eten en drinken in de executive lounge van ons hotel.
Ondanks dat we in dezelfde tijdzone voelen we toch dat we een jetlag hebben.
Maandag was onze eerste “werkdag” van de vakantie, een citytour door Windhoek, inclusief een bezoek aan een Township. Elke gids voelt zich verplicht om langs een paar souvenirshops te rijden zodat Karin zich kan uitleven. Helaas is Mieke niet mee waardoor alles een stuk duurder uitvalt dan begroot. Na alle standaard plaatsen in Windhoek en korte uitleg over het ontstaan van Namibië en de strijd voor onafhankelijkheid gaan we eindelijk naar het Township, dit is toch wel een bijzondere ervaring. We gaan ook nog een markt bezoeken waar van alles te koop is voor dagelijks gebruik en zelfs een elektronica reparateur zit, je kijkt je ogen uit.
Er stond een enorme rij aan bbq’s waar je gewoon vlees vanaf kon pakken om te proeven voordat je het kocht. Wij hebben hier vriendelijk voor bedankt, het rauwe vlees achter hun was bedekt met krenten, als ze er een stuk afhakten vlogen ze weg. Zelfs de petfood industrie in Nederland en Frankrijk is hygiënischer.
Op aanraden van de gids zijn we s ’middags nog naar het Independence museum gegaan, dit is het hoogste gebouw in Namibië vanwaar je een prachtig uitzicht over Windhoek hebt.
In de shop hing een opgezette giraffekop, Peter vroeg voor de gein of deze te koop was.
Dit bleek inderdaad het geval te zijn en de prijs was ook nog redelijk dus er was een deal.
Nu worden de papieren in orde gemaakt en bij terugkomst in Windhoek worden de documenten getekend en kan de kop opgestuurd worden.
Morgen gaan we aan de tocht beginnen richting Botswana, een ritje van een kleine 300 km.
Tot zover.
Peter en Karin.
Welkom allemaal. Dit is het eerste verslag van onze trip op het Afrikaanse continent.
Ons eerste reisdoel is Windhoek Namibië.
In tegenstelling tot andere reizen verliepen de voorbereidingen voorspoedig, we zitten onder het streefgewicht, met de koffers dan, en hadden zelfs nog een paar kilo over.
We mochten 30 kilo per persoon meenemen en zaten op 27 en 28 kilo. Vandaar dat we ook geboekt hebben met Air Namibia, het enige nadeel is dat je een kip en een geit op schoot krijgt tijdens de vlucht.
In de wandelgangen werd al vermeld dat deze overgebleven kofferruimte straks benut zal worden voor het kopen van souvenirs.
Op tijd de ronde gemaakt bij de mensen die ons het meest gaan missen.
Zo voorspoedig als alles ging, zo moeilijk werd het bij het inchecken.
De codes klopten niet met de naam en ons sloeg de schrik al om het hart, onze vlucht zal toch wel doorgaan. Op de een of andere manier hebben we niet zo’n vertrouwen in de Namibische medemens.
Zaterdagmorgen maar even gebeld met Air Namibia in Windhoek en een alleraardigste vrouw heeft even wat zaken gereset en voilà, we konden inchecken.
Het vertrouwen is voor een groot deel weer terug.
Van tevoren alles goed gepland, Pa Geenacker brengt ons naar het station in Arnhem, met de regionale trein naar Düsseldorf, daar de ICE naar Frankfurt, dan zijn we ruim op tijd op het vliegveld en kunnen we nog een hapje eten, zonnebril, parfum en sigaretten kopen en een beetje kuieren over het vliegveld.
Maar het werd een tocht waarbij de Elfstedentocht van 1963, beter bekend als de Hel van ’63, op een toeristische schaatstocht leek.
Het enige wat goed ging was de rit naar het station in Arnhem, vanaf daar werd het een drama, de trein reed niet direct naar Düsseldorf, maar eindstation was in Rees, daar de bus in naar Mehrsoog, daar de trein weer in naar Oberhausen-Sterkraden, de bus weer in naar Oberhausen Hbf, daar met de regionale trein naar Duisburg, overstappen naar Keulen en dan eindelijk de ICE in naar Frankfurt.
En dat met “maar” 27 en 28 kilo bagage en de nodige handbagage.
Voor de overstap in Keulen hadden we maar 6 minuten om van het ene perron naar het andere te komen. Onderweg werd deze tijd bijgesteld door de vertraging die we opgelopen hadden naar 4 minuten. Het zou dus krap worden en als we deze aansluiting missen dan zijn we waarschijnlijk te laat met inchecken en dus het vliegtuig niet halen.
Dan ga je 8 uur van tevoren al van huis en kom je nog bijna te laat voor het vliegtuig.
Gelukkig hebben we in Duisburg de “verkeerde” trein genomen naar Keulen, dit was de ICE in plaats van de regionale trein. Hierdoor kregen we ineens 20 minuten overstaptijd en geen zorgen meer of dat we het vliegtuig wel zouden halen.
Dus met enige vertraging komen we eindelijk aan in Frankfurt, dan moet je nog een heel eind lopen naar de terminal. Hier wordt je weer weggebracht met een shuttlebus naar de terminal waar ons vliegtuig staat.
Zijn we net onderweg, rijdt er een personenauto tegen de bus aan. Hoeveel pech kun je hebben.
De politie werd opgeroepen en wij mochten de bus verlaten en weer terug lopen naar de bushalte en op de volgende bus wachten. Volgens onze inschatting zou dat wel eens extreem druk kunnen worden dus besluiten we maar te gaan lopen. Het is “slechts” 15 minuten. Gelukkig zijn we niet de enigen die gaan lopen en zo wordt het al snel een colonne van rollende koffers.
Na het klunen met de koffers komen we dan eindelijk aan bij de gate en kunnen we eindelijk die rotkoffers afgeven, het leven wordt alweer een stuk makkelijker.
De vlucht was goed alleen slapen ging niet zo goed, er was te weinig tijd om de halve liters naar binnen te gooien en het wonderpilletje werkt dan ook niet zo goed.
Aangekomen op Windhoek gingen we onze auto ophalen, deze werd gestart en er lag al meteen een plas water onder de auto. Dat kan er ook nog wel bij, auto wisselen, papieren omzetten enz..
Al met al kost het weer een half uur extra. Ook het tweede reservewiel was niet aanwezig omdat het niet gereserveerd was door de reisorganisatie maar wel een GPS die wij niet wilden hebben.
Na stevig onderhandelen werd de GPS eraf gehaald en het reservewiel bijgevoegd.
Eindelijk onderweg naar Windhoek. Het is wel even wennen om aan de rechterkant van de auto te zitten en links rijden. Het is ook een raar gezicht als je het knipperlicht aanzet en de ruitenwissers gaan aan. Deze auto’s zijn niet goed, alles zit verkeerd om.
De zondag hebben we gebruikt om een beetje rustig aan te doen en te acclimatiseren.
Water en eten inslaan voor als we onderweg stil komen te staan, beetje aan het zwembad liggen, koffers organiseren en wat eten en drinken in de executive lounge van ons hotel.
Ondanks dat we in dezelfde tijdzone voelen we toch dat we een jetlag hebben.
Maandag was onze eerste “werkdag” van de vakantie, een citytour door Windhoek, inclusief een bezoek aan een Township. Elke gids voelt zich verplicht om langs een paar souvenirshops te rijden zodat Karin zich kan uitleven. Helaas is Mieke niet mee waardoor alles een stuk duurder uitvalt dan begroot. Na alle standaard plaatsen in Windhoek en korte uitleg over het ontstaan van Namibië en de strijd voor onafhankelijkheid gaan we eindelijk naar het Township, dit is toch wel een bijzondere ervaring. We gaan ook nog een markt bezoeken waar van alles te koop is voor dagelijks gebruik en zelfs een elektronica reparateur zit, je kijkt je ogen uit.
Er stond een enorme rij aan bbq’s waar je gewoon vlees vanaf kon pakken om te proeven voordat je het kocht. Wij hebben hier vriendelijk voor bedankt, het rauwe vlees achter hun was bedekt met krenten, als ze er een stuk afhakten vlogen ze weg. Zelfs de petfood industrie in Nederland en Frankrijk is hygiënischer.
Op aanraden van de gids zijn we s ’middags nog naar het Independence museum gegaan, dit is het hoogste gebouw in Namibië vanwaar je een prachtig uitzicht over Windhoek hebt.
In de shop hing een opgezette giraffekop, Peter vroeg voor de gein of deze te koop was.
Dit bleek inderdaad het geval te zijn en de prijs was ook nog redelijk dus er was een deal.
Nu worden de papieren in orde gemaakt en bij terugkomst in Windhoek worden de documenten getekend en kan de kop opgestuurd worden.
Morgen gaan we aan de tocht beginnen richting Botswana, een ritje van een kleine 300 km.
Tot zover.
Peter en Karin.
-
30 September 2019 - 20:05
Paul Ten Donkelaar:
Gaat lekker zo hoop nu op wat meer vakantie gevoel.
Een hele fijne vakantie. -
30 September 2019 - 20:07
Betsie:
Nou nou wat een begin van de vakantie zeg,dat belooft een hele spannende reis te worden!
Maar jullie zijn gelukkig toch op de plaats van bestemming aangekomen. Doe voorzichtig en geniet van alles wat nog komen gaat!
Groetjes, Betsie -
30 September 2019 - 21:38
Sandra:
Leuk eerste reisverslag. Echt weer een Peter actie: een giraffenkop! Hopelijk komt die goed in Nederland aan. Ben er erg benieuwd naar. Als ik de post bij jullie ga doen, vind ik de kop vanzelf in de brievenbus -
30 September 2019 - 22:13
Wim Huisman:
Geweldig geschreven. Nu al een heel avontuur gehad. Een hele fijne vakantie verder. -
01 Oktober 2019 - 01:42
Reesje Uit IJsland :
Wauwie jullie zijn lekker relaxt aan jullie reis begonnen -
01 Oktober 2019 - 02:33
Miekie:
Bahbah...dit is al een heel avontuur. Ach een krentje meer of minder overal vind je wel wat -
01 Oktober 2019 - 02:35
Reesje Uit IJsland:
Wauwie jullie zijn lekker relaxt aan jullie reis begonnen. Dan hebben jullie dit maar vast gehad ...pfff. Het kan nu alleen maar beter worden!!! Leuk om jullie te volgen. Ik kijk uit naar jullie nieuwe avonturen. X Reesje uit IJsland -
01 Oktober 2019 - 08:20
Erna:
Dank je wel voor jullie eerste verslag. Een hele goede reis vandaag, rustig aan en geniet er van! Dikke kus van ons xxxx
-
01 Oktober 2019 - 19:39
Hennie:
Wat een spannend begin van jullie vakantie en de echte reis moet nog beginnen!
Echt Peter giraffekop ....ben benieuwd wat er nog meer aan de muur komt te hangen haha
Geniet van de bijzondere reis.
Zie graag de foto's tegemoet.
Veel liefs -
03 Oktober 2019 - 00:49
Miekie:
Hoe is nu de stand van het budget? Jullie weten...eerst goed onderhandelen en uiteindelijk iets meer geven -
11 Oktober 2019 - 19:59
Heidi:
Dat is een spannend begin, lijkt wel een film,
Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
