Van Inari naar Jyväskylä
Door: Peter en Karin
Blijf op de hoogte en volg Herman, Mieke, Peter en Karin
27 Juni 2016 | Finland, Jyväskylä
Vrijdag zijn we op weg gegaan naar Luosto, in de winter een skioord en in de zomer een wandelgebied. Omdat vandaag Midzomernacht wordt gevierd in Finland zijn alle bedrijven dicht en hebben winkels en tankstations aangepaste openingstijden. Dus zo snel mogelijk de tank volgooien en rijden maar. De wegen beginnen wel een beetje saai te worden, op uitzonderingen na, aan beide kanten bomen en eigenlijk niet veel te zien. Wel komen we langs veel meren, de een nog groter dan de ander.
In totaal zijn er zo’n 188.000 meren.
Onderweg naar Luosto komen we langs Tankavaara, bekend om het goud zoeken. Het is een nagebouwd dorpje uit het wilde westen. Na het dorpje binnengelopen te zijn werden we bijna opgevreten door de muggen dus rechtsomkeert en wegwezen. Het is niet normaal hoeveel muggen er hier zijn, overal waar je stopt komen die krengen op je af, en ze steken gewoon door de kleren heen. Ook anti muggen spray helpt maar even, het duurt maar even of ze zijn er al aan gewend en komen weer op je af.
Verder onderweg nog een houten kerkje bezocht uit 1669, zelfs met houten dakpannen.
Bij het hotel aangekomen lag het avondeten ons al op te wachten, zo’n 30 rendieren lagen rustig bij de ingang van het hotel uit te buiken en je kon er redelijk dichtbij komen.
Om toch een beetje in beweging te blijven zijn we een stukje langs het hotel gaan lopen en ook hier werd je weer aangevallen door honderden muggen, toen het ook begon te donderen zijn we maar snel het hotel ingegaan.
’s Avonds werd het Midzomernachtfeest gevierd en in het hotel was hier niet veel van te merken.
Zaterdag ging de rit naar Rokua, de navigatie kende deze plaats niet en op de kaart was deze ook al niet te vinden, op Google Maps gelukkig wel en hebben we deze maar gebruikt om te navigeren.
Onderweg zijn we gestopt in Rovaniemi, op de Poolcirkel en waar de kerstman woont.
Uiteraard hebben we een bezoek gebracht aan de Kerstman en na een kort en informeel gesprek in het Nederlands wilde hij graag met ons op de foto. Na afloop kon je deze bij de Foto Elf kopen voor niet te weinig.
Dus zo komt de kerstman dus aan zijn geld voor al die cadeaus die hij in December weggeeft.
Het is in ieder geval een lucratieve business want de mensen staan in de rij voor hem.
Maar ja, je komt maar één keer bij de kerstman.
Verder op de route kwamen we ook nog langs een stroomversnelling in de rivier Torne älv, deze ligt op de grens tussen Zweden en Finland.
Nu weer verder op weg naar Rokua, na een tijdje zien we een politiewagen rijden en nadat deze ons passeert stoppen ze en draaien om, dus even later staan we aan de kant en moeten het rijbewijs en autopapieren getoond worden. Na een korte inspectie door de auto moet er ook nog geblazen worden. Alles was in orde en zichtbaar teleurgesteld wensten ze ons nog een fijne vakantie.
Op een gegeven moment moeten we van de hoofdweg af en gaan we het bos in, de weg werd steeds smaller en op het aangegeven adres was een infocenter en deze was gesloten. Wij dachten dat dit het hotel was en dat we pech hadden en geen hotel hadden. Na nog een beetje rondgereden te hebben zagen we mensen lopen en zijn we ook die kant opgereden en achter een heuvel lag het hotel. Het was meer een scoutinggebouw. Bij de receptie spraken ze bijna geen Engels. Met handen en voeten konden we ze wijsmaken dat we een kamer geboekt hadden en uiteindelijk werden we naar een kamer gebracht. Daarna met het eten bestellen werd het nog leuker, we kregen een Duitstalige en Engelstalige menukaart en tijdens het bestellen had de “ober” een Finse menukaart zodat hij geen fouten kon maken. Wij dachten dat we bij Fawlty Towers zaten. Maar uiteindelijk kwam alles goed en kregen we wat we besteld hadden.
Op zich was het best wel rustig met gasten en we verbaasden ons toen er een bandje de instrumenten begon op te bouwen. Toen ze klaar waren met opbouwen begonnen ze te spelen en er was verder niemand. Omdat het ook onze muzieksmaak niet was zijn we maar naar de kamer gegaan. Toen Peter een uurtje later nog even naar buiten liep door de danszaal waren er zo’n 30 mensen aan het dansen en was het één groot feest.
Dus wij ook maar even gaan kijken en wat te drinken genomen. Binnen 5 minuten stonden er al mensen bij ons aan tafel met de vragen wie we waren, waarvandaan en hoe we in godsnaam in dit oord terecht zijn gekomen. Sommigen wilden ook een zwaar shaggie proberen, na wat drankjes op en neer moest er toch gedanst worden. Peter kon zich nog een tijd de vrouwen van zich afhouden maar op een gegeven moment moest hij dan maar met Karin dansen. Dit was alweer een jaar of 16 geleden. Op een gegeven moment vroegen deze mensen aan ons om mee te gaan naar hun huis en de sauna in te gaan omdat het Midzomernacht was, hier schijnen ze dit het hele weekend te vieren.
Omdat we dat toch wel mee wilden maken zijn we achter ze aangereden en even later zaten we met zijn zessen in de sauna, een traditionele hout gestookte sauna oftewel een savusauna.
Dit alles om twee uur ’s nachts, het was nog gewoon licht en je hebt dan ook totaal geen notie dat het al zo laat is. Tegen 4 uur zijn we terug gegaan naar het hotel en na een korte nachtrustweer op weg naar Jyväskylä.
We komen weer een beetje in de bewoonde wereld, er zijn hier bijna geen muggen en de vrouwen zien er ook beter uit.
Morgen vertrekken we naar Toijala naar Elematic, een bedrijf dat machines maakt voor de betonindustrie. Hier heeft Peter contacten mee en ontmoet dan voor het eerst de mensen die hij al 8 jaar aan de telefoon heeft.
Tot zover
Peter en Karin.
In totaal zijn er zo’n 188.000 meren.
Onderweg naar Luosto komen we langs Tankavaara, bekend om het goud zoeken. Het is een nagebouwd dorpje uit het wilde westen. Na het dorpje binnengelopen te zijn werden we bijna opgevreten door de muggen dus rechtsomkeert en wegwezen. Het is niet normaal hoeveel muggen er hier zijn, overal waar je stopt komen die krengen op je af, en ze steken gewoon door de kleren heen. Ook anti muggen spray helpt maar even, het duurt maar even of ze zijn er al aan gewend en komen weer op je af.
Verder onderweg nog een houten kerkje bezocht uit 1669, zelfs met houten dakpannen.
Bij het hotel aangekomen lag het avondeten ons al op te wachten, zo’n 30 rendieren lagen rustig bij de ingang van het hotel uit te buiken en je kon er redelijk dichtbij komen.
Om toch een beetje in beweging te blijven zijn we een stukje langs het hotel gaan lopen en ook hier werd je weer aangevallen door honderden muggen, toen het ook begon te donderen zijn we maar snel het hotel ingegaan.
’s Avonds werd het Midzomernachtfeest gevierd en in het hotel was hier niet veel van te merken.
Zaterdag ging de rit naar Rokua, de navigatie kende deze plaats niet en op de kaart was deze ook al niet te vinden, op Google Maps gelukkig wel en hebben we deze maar gebruikt om te navigeren.
Onderweg zijn we gestopt in Rovaniemi, op de Poolcirkel en waar de kerstman woont.
Uiteraard hebben we een bezoek gebracht aan de Kerstman en na een kort en informeel gesprek in het Nederlands wilde hij graag met ons op de foto. Na afloop kon je deze bij de Foto Elf kopen voor niet te weinig.
Dus zo komt de kerstman dus aan zijn geld voor al die cadeaus die hij in December weggeeft.
Het is in ieder geval een lucratieve business want de mensen staan in de rij voor hem.
Maar ja, je komt maar één keer bij de kerstman.
Verder op de route kwamen we ook nog langs een stroomversnelling in de rivier Torne älv, deze ligt op de grens tussen Zweden en Finland.
Nu weer verder op weg naar Rokua, na een tijdje zien we een politiewagen rijden en nadat deze ons passeert stoppen ze en draaien om, dus even later staan we aan de kant en moeten het rijbewijs en autopapieren getoond worden. Na een korte inspectie door de auto moet er ook nog geblazen worden. Alles was in orde en zichtbaar teleurgesteld wensten ze ons nog een fijne vakantie.
Op een gegeven moment moeten we van de hoofdweg af en gaan we het bos in, de weg werd steeds smaller en op het aangegeven adres was een infocenter en deze was gesloten. Wij dachten dat dit het hotel was en dat we pech hadden en geen hotel hadden. Na nog een beetje rondgereden te hebben zagen we mensen lopen en zijn we ook die kant opgereden en achter een heuvel lag het hotel. Het was meer een scoutinggebouw. Bij de receptie spraken ze bijna geen Engels. Met handen en voeten konden we ze wijsmaken dat we een kamer geboekt hadden en uiteindelijk werden we naar een kamer gebracht. Daarna met het eten bestellen werd het nog leuker, we kregen een Duitstalige en Engelstalige menukaart en tijdens het bestellen had de “ober” een Finse menukaart zodat hij geen fouten kon maken. Wij dachten dat we bij Fawlty Towers zaten. Maar uiteindelijk kwam alles goed en kregen we wat we besteld hadden.
Op zich was het best wel rustig met gasten en we verbaasden ons toen er een bandje de instrumenten begon op te bouwen. Toen ze klaar waren met opbouwen begonnen ze te spelen en er was verder niemand. Omdat het ook onze muzieksmaak niet was zijn we maar naar de kamer gegaan. Toen Peter een uurtje later nog even naar buiten liep door de danszaal waren er zo’n 30 mensen aan het dansen en was het één groot feest.
Dus wij ook maar even gaan kijken en wat te drinken genomen. Binnen 5 minuten stonden er al mensen bij ons aan tafel met de vragen wie we waren, waarvandaan en hoe we in godsnaam in dit oord terecht zijn gekomen. Sommigen wilden ook een zwaar shaggie proberen, na wat drankjes op en neer moest er toch gedanst worden. Peter kon zich nog een tijd de vrouwen van zich afhouden maar op een gegeven moment moest hij dan maar met Karin dansen. Dit was alweer een jaar of 16 geleden. Op een gegeven moment vroegen deze mensen aan ons om mee te gaan naar hun huis en de sauna in te gaan omdat het Midzomernacht was, hier schijnen ze dit het hele weekend te vieren.
Omdat we dat toch wel mee wilden maken zijn we achter ze aangereden en even later zaten we met zijn zessen in de sauna, een traditionele hout gestookte sauna oftewel een savusauna.
Dit alles om twee uur ’s nachts, het was nog gewoon licht en je hebt dan ook totaal geen notie dat het al zo laat is. Tegen 4 uur zijn we terug gegaan naar het hotel en na een korte nachtrustweer op weg naar Jyväskylä.
We komen weer een beetje in de bewoonde wereld, er zijn hier bijna geen muggen en de vrouwen zien er ook beter uit.
Morgen vertrekken we naar Toijala naar Elematic, een bedrijf dat machines maakt voor de betonindustrie. Hier heeft Peter contacten mee en ontmoet dan voor het eerst de mensen die hij al 8 jaar aan de telefoon heeft.
Tot zover
Peter en Karin.
-
27 Juni 2016 - 08:02
Bep En Truus:
De route mag dan volgens jullie wat saai zijn, maar jullie verslag laat zien dat reizen altijd leuk is. Wie is nou de kerstman op de foto? Wij gokken op de meest linker persoon. Zijn jullie trouwens de kerstkaarten nog tegengekomen die wij hebben ingeleverd bij zijn dependance in Lonyearbyen? In de krant zonet: Rusland verhoogt paraatheid troepen aan de grens met Finland. Zou dat te maken kunnen hebben met jullie bezoek aan de sauna? Nog veel plezier verder. -
27 Juni 2016 - 08:32
Maresa:
Yeah de Kerstman gespot, super leuk ha ha ha. Heerlijk zeg die sauna's of niet??? Geniet nog maar lekker...... -
27 Juni 2016 - 11:43
Mieke:
Dit is wel totaal anders reizen dan het georganiseerde. Heeft ook wel wat, spannend!
Ben je nog stoer verder gelopen dan foto laat zien, Peter? Haha, mafketel.
Hoe verliep de kennismaking in de sauna? Puur natuur? Tenslotte draait het alleen maar om natuur....
-
27 Juni 2016 - 12:21
Pa En Ma:
Inderdaad heel spannend allemaal. Geniet er nog van. XX -
27 Juni 2016 - 17:11
Jacqueline:
Geweldig dat jullie een bezoek aan de kerstman hebben gebracht met als gevolg dat ik een kwartier langer in de jumbo stond om jullie live daar te zien. Mooie plaatjes en geniet van jullie reis over een weekje is het als weer voorbij. -
27 Juni 2016 - 22:28
Sandra:
Geweldig verhaal weer! Lachend genoten van jullie verslag. Veel plezier in Helsinki.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
