Van Hindsaeter naar Bjerkvik

Het is alweer een paar dagen geleden dat we wat van ons hebben laten horen, maar alles gaat goed met ons .
We naderen het “hoogtepunt” van de reis, de Noordkaap.
Van Hindsaeter naar Trondheim was een rustige rit, Trondheim is een niet al te grote stad waar je rustig de rest van je spierpijn kunt uitlopen.
Ook zat er een Starbucks net naast het hotel, dus gelijk een grote cappuccino, thee en een paar koekjes gehaald.
Ook de kathedraal van Trondheim hebben we bezocht, hier waren de voorbereidingen aan de gang voor de viering van het feit dat de koning van Noorwegen 25 jaar bij de zaak is.
In Nederland krijg je een diner en een gouden horloge, maar hier vieren ze dat met een kerkdienst die live op tv wordt uitgezonden.
Na een rondje door de oude stad, waar de huizen langs de rivier op houten palen staan, kwamen we weer uit bij Starbucks.
Donderdag 16 Juni stond de rit naar Mosjoen op het programma, hier zijn we een stuk van de E6 afgegaan om via de 17, een weg langs de kust te rijden. Het gevolg was dat we 3 keer een veerboot moesten nemen. De eerste ging goed, dat was ook maar een klein stukje.
We hadden ook gedacht om de tweede en de derde veerboot niet te nemen door weer terug naar de E6 te rijden maar toen we bij de afslag kwamen bleek deze weg afgesloten te zijn doordat een stuk weg weggeslagen was. Dus we hadden geen andere keus meer dan door te rijden en de andere twee veerboten te nemen. Dit zou ook betekenen dat we pas tegen 21.00 uur bij het hotel zouden zijn.
Bij de tweede veerboot moesten we lang wachten en we waren al bang dat er geen boot meer kwam omdat er al auto’s de rij uitgingen. Navraag bij een Noor of dat er nog een boot kwam zei hij dat de boot al tien minuten te laat was en de derde veerboot altijd aansloot op deze veerboot.
Hij was bang dat we die niet meer gingen halen en wellicht 2,5 uur moesten wachten op de volgende boot.
Eindelijk kwam de veerboot en iedereen had haast om erop te komen zodat we konden vertrekken.
Aan de overkant aangekomen werden de auto’s gestart en gas gegeven naar de volgende boot, dit was een 12 kilometer rijden. Wij vertrokken als 6e, maar we zijn toch nog op het podium gekomen, als 3e kwamen we aan bij de laatste pont en konden meteen doorrijden de boot op. Nadat er nog vier van de vijftien auto’s op de boot stonden zijn we vertrokken. De rest had dus pech.
Sinds we in Noorwegen zijn hebben we al last van de navigatie in de auto, bij het wegrijden gaat alles nog goed, maar na een paar kilometer beginnen de problemen, hoogtemeting valt weg en nog wat later zijn er geen satellieten meer zichtbaar en doet de navigatie maar wat.
Navraag bij de garage en we kwamen tot de conclusie dat de GoPro de GPS ontvanger in de auto verstoord.
Deze hebben we verplaatst en alle problemen waren opgelost.
Omdat het al zo laat was voordat we in Mosjoen aankwamen was het hier alleen maar eten en slapen.
Vrijdag zijn we naar Bodo gereden, omdat we de vorige dag een lange rit hebben gehad hebben we deze ochtend maar eens rustig aan gedaan. Lekker rustig ontbeten en daarna weer op pad.
De uitzichten blijven mooi en achter elke bocht ligt weer een ander schitterend panorama, je raakt niet uitgekeken.
Omdat nog niet al het sneeuw gesmolten is zie je soms watervallen van zo’n 200 meter hoog.
En overal komt het water van de bergen af, elke keer weer een schitterend schouwspel.
Hier zijn we ook de poolcirkel gepasseerd, een paal met een bol erop en een grote souvenirwinkel.
Na de nodige inkopen en een diploma dat we echt de poolcirkel zijn gepasseerd gingen we weer verder op weg.
Ook aan de weg wordt gewerkt, elke keer wordt de weg afgesloten voor een half uur en staat alles stil, hierna wordt kant voor kant doorgelaten en wordt de weg weer afgesloten.
Twee keer hebben we zelfs gehad dat we achter een safetycar aan moesten rijden door de tunnel.
Na wel honderden borden te hebben gezien dat we op moesten passen voor overstekende elanden en er nog geen gezien te hebben kwamen we plots in het centrum van Bodo 2 jonge elanden tegen. Wij dachten allebei dat het ezels waren en toen we er voorbij reden konden we aan de snuit zien dat het elanden waren.
Natuurlijk heb je op dat moment je fototoestel niet klaar en is het hele schouwspel alweer afgelopen voordat je de camera in de aanslag hebt. Ze staan erop maar niet perfect.
Zaterdag zijn we overgevaren naar de Lofoten. ’s Morgens stond er al een harde wind en wij vreesden het ergste voor de overtocht gezien onze eerdere ervaringen op een veerboot, deze overtocht duurde gelukkig maar 3,5 uur en alhoewel de zee wat ruw was hadden we beiden geen last van zeeziekte.
Op de Lofoten is het weer een heel ander uitzicht, het gedeelte waar we aanmeerden was vrij vlak en hoe verder we reden hoe grilliger de bergen werden.
Ook was er laaghangende bewolking waardoor de toppen vaak niet te zien waren, ook dit is een schitterend uitzicht.
Het begon ook te regenen waardoor het zicht soms minder werd en het heeft geregend tot zondagmiddag. Hopelijk wordt de rest van de reis het weer wat beter en vooral op de Noordkaap.
In het restaurant van het hotel serveerden ze walvis, gerookte walvis ham en walvis steak, het was heerlijk. Je moet toch de lokale keuken proberen, alleen nog een keer eland en we hebben het rijtje compleet.
Zondag zijn we weer een stukje noordelijker gegaan, we zitten nu in Bjerkvik, een klein plaatsje op de kruising van de E10 en E6. De E6 nemen we verder naar boven naar de Noordkaap.
Onderweg naar Bjerkvik stonden er ineens twee elanden langs de weg rustig te kijken, toen we stopten om deze eens goed op de foto te zetten renden ze het bos weer in. Weer een gemiste kans.
De volgende keer rijdt Peter er 1 aan zodat we die goed op de foto krijgen.
Het is vandaag Vaderdag en we willen beide vaders een fijne dag wensen.
Morgen vertrekken we naar Olderdalen in plaats van Tromso. Dit is route technisch beter, we zouden anders weer met twee veerboten over moeten.
Tot zover.

Peter en Karin