Moremi Crossing

Moremi Crossing, Okavango delta.

De volgende dag gaan we met een klein vliegtuigje de Okavango delta in, een belevenis op zich. Het schommelt en wiebelt in de lucht en nu weten we ook waarom de piloot
ons als eerste op de kotszakken wijst. Peter zit voorin bij de piloot en als hij vraagt of hij zijn stick mag vasthouden kijkt hij raar op.
Onderweg zien we hoe droog de delta is, we weten dat dit de droge tijd is maar dat er zo weinig water zou zijn hadden we ook niet verwacht.
Hele gebieden staan droog en ook zien we weinig beesten lopen, dit belooft niet veel goeds.
Bij aankomst staat de hele crew van de Lodge ons op te wachten en worden we toegezongen.
Het nu volgende gedeelte is niet voor iedereen raadzaam om te lezen, er gebeuren nogal wat heftige dingen.
Verder lezen is ook op eigen risico!!
Als koppel wordt je bij een groep ingedeeld met een eigen gids die je de rest van het verblijf rondleidt en begeleidt en verantwoordelijk voor je is.
We zitten bij 2 Nederlanders die ook bij ons in het vliegtuigje zaten en 2 Chinezen, ik denk dat ze ons bij elkaar hebben gezet omdat we zo op elkaar lijken.
Of omdat we normaal gekleed gaan in plaats van safari kleding, we zien er toch wel een beetje uit als groentjes.
Allereerst worden ons de kamp regels uitgelegd door onze gids Four-Four en zijn assistent-gids Patrick:
- Als er een Olifant, Buffel of ander beest op het pad of dichtbij staat blijf in je tent en wacht.
- Houd alle spullen binnen de tent en je tent op slot, anders roven de Baboons je tent leeg.
- Als je denkt dat je in je tent in gevaar bent gebruik de luchthoorn, hulp is dan onderweg.
- Als het donker is wordt je naar je tent gebracht.
- In het donker niet zelf op pad gaan.
- Geen dieren voeren of eten klaarleggen. Ook zorgen dat je eten opgeborgen blijft en niet geroken kan worden door de beesten.
- Bij de game drive alle ledematen binnen de auto houden, Leeuwen, Luipaarden en Cheeta's zien zo alleen de auto en geen mensen.
- Dichterbij de dieren zachtjes praten of liefst helemaal niets zeggen.
- Geen flitser gebruiken, de beesten kunnen hier agressief van worden en onvoorspelbare dingen doen.
- Ten alle tijden de instructies van de gidsen en personeel opvolgen, soms komen de leeuwen ook naar het kamp en slapen in de ontbijtruimte.

Doe je dit niet, dan krijg je een nanny die je je hele verblijf in de gaten houdt en je terechtwijst als je iets verkeerd doet.
Ook krijgen we het programma uitgelegd:
05.30 Wake up call
06.00 Ontbijt
06.30 Vertrek Game drive
11.30 Lunch
12.30 Siësta
15.30 High Tea
16.00 Vertrek Game drive
19.45 Wordt je opgehaald bij je tent
20.00 Diner
21.30 Slapen

Wij hebben geluk, we komen net voor de lunch aan en kunnen nadat onze spullen op de kamer zijn gezet door de housekeeping en een rondleiding kunnen we gelijk aanvallen.
Hierna begint de siësta, maar wij willen en kunnen toch niet slapen en gaan in de veranda zitten en kijken of we al wat beesten kunnen spotten.
Niet lang daarna zien we al een paar Hippo's in het water liggen en op afstand een Olifant naar het water lopen om te drinken.
Onze eerste beesten van de Big 5.
Als we na de High Tea aan onze Game drive beginnen wordt het toch wel spannend. Four-Four komt om 5 voor 4 al dat we rustig de koffie kunnen opdrinken en als we klaar zijn
naar de auto kunnen komen, eigenlijk bedoelt hij dat we op moeten schieten want hij heeft niet de hele dag de tijd.
Normaal gesproken zouden we per boot gaan maar dat is nu niet mogelijk, er loopt nog een smal kanaal waar de Hippo's in liggen en niet langs gevaren kan worden.
Nu zitten we "veilig" in onze open terreinwagen en rijden door de delta. We zien allerlei beesten en ook in grotere aantallen, waaronder Buffels, Olifanten en
groepen Hippo's in het water.
Het is inmiddels aan het schemeren en dan krijgt de omgeving toch een hele andere lading.
Opeens krijgt Four-Four via de portofoon door dat een groep Leeuwen een buffel gedood heeft.
Als wij aan komen rijden zien we dat de kop nog beweegt en denken dat de Buffel nog in leven is, maar gelukkig voor de Buffel is hij al dood en het bewegen komt omdat
een Leeuw uit zijn nek aan het eten is. Het lijkt wel een poppenkast.
We rijden kort langs de Leeuwen en ze kijken ons rustig aan. Als onze Nederlandse lotgenote begint te flitsen met haar mobiele telefoon beginnen ook de Leeuwen zich wat onrustig te voelen
en kijken ons verbaasd aan. Achter de auto staat al een Leeuw op en komt polshoogte nemen, onze gids merkt dit en rijdt rustig weg. De Leeuw loopt nog een paar meter mee en staakt
haar achtervolging. Dit is een ervaring om nooit te vergeten. Peter voelt zich totaal niet op zijn gemak en zou ook dezelfde avond nog terug naar de bewoonde wereld willen vliegen.
Helaas is dit niet mogelijk en moeten we maar overnachten.
Als we opgefrist zijn worden we opgehaald om te gaan eten. We moeten voorzichtig zijn want er loopt al een olifant door het kamp.
We worden toegesproken door de serveersters en de mannen mogen als eerste eten opscheppen, dit vinden wij mannen aan tafel een goede gewoonte en zou gewoon in Nederland en China
ingevoerd moeten worden.
Net voordat we naar onze tent willen gaan roept onze gids Four-Four ons en laat met zijn zaklamp 2 Luipaarden zien, deze zitten aan de rivier te drinken.
Peter verstond dat het 2 Leeuwen waren en met zijn safarikennis weet hij dat de Leeuwen meestal in een groep leven en hij vroeg zich af waar de rest van de groep was.
Hierna werden we naar de tent gebracht, dit is maar 75 meter lopen, maar wel de langste 75 meter ooit. Onderweg stoppen we nog een paar keer omdat Four-Four een paar beesten denkt te zien.
Gelukkig zijn het een paar stekelvarkens en als we in de tent zijn kunnen we weer rustig ademhalen.
Als we in bed liggen komen de eerste gasten al langs, Olifanten en Buffels.
S 'nachts gaat het aggregaat uit en is er geen verlichting op het kamp en in de tent. Het is dan pikdonker.
De beesten hebben nu vrij spel en lopen rustig door het kamp. Overal hoor je ze.
Bep en Truus, weer hartelijk bedankt voor deze "fantastische" ervaring, dit is al de tweede keer dat we jullie raad opvolgen. In bed besluiten we om niet meer naar jullie te luisteren.
De volgende dag gaat om 05.00 uur het aggregaat aan en dus ook weer de verlichting op het kamp aan. De beesten die hier hun bescherming hebben gezocht tegen de Leeuwen schrikken en maken dat
ze wegkomen. Dit gaat met aardig wat kabaal. Langs onze tent lopen een paar Buffels die zich snel uit de voeten maken, dit gaat met het nodige kabaal en wij zijn ook wakker.
Na het ontbijt gaan we weer op pad, even bij de Buffel kijken welke beesten nu aan het dineren zijn, het blijken de Aasgieren te zijn.
Er zitten wel zo'n 25 stuks bij de Buffel en als wij aan komen rijden vliegen de meeste Aasgieren weg, wat een macaber gezicht.
Peter begint zich al iets meer op zijn gemak te voelen en spreekt met Four-Four af dat als we Leeuwen tegenkomen we deze links passeren, Peter zit namelijk rechts.
We komen weer allerlei beesten tegen zoals: Giraffe, Zebra, Impala, Koedoe, Wildebeast, Wrattenzwijnen en grote groepen Buffels. De Buffels scholen samen om zo meer overlevingskans te
hebben tegen de Leeuwen. Als we een troep Leeuwen met welpen tegen komen vluchten zij weg voor ons, Four-Four zegt dat ze vrij agressief worden als we te dichtbij zouden komen.
Na de lunch vertrekken onze Nederlandse lotgenoten en blijven we met alleen onze Chinese lotgenoten over. De vrouw gaat niet meer mee met de game drive, zij wilde met een bootje door de delta varen.
Als we in de namiddag weer op pad gaan komt er via de portofoon het bericht dat er weer een buffel is gedood door Leeuwen, even later komt het bericht dat er al drie Buffels gedood zijn.
Wanneer wij een paar minuten later aankomen tellen wij er al 6, het lijkt wel een slagveld, overal dode buffels. Bij 1 Buffel zitten er al Aasgieren, een Visarend en nog een paar vogels die
allemaal een stukje Buffel willen. Bij de tweede ligt een mannetjesleeuw rustig uit te buiken met een bebloede bek en de rest is waarschijnlijk voor het avondeten.
Onder een boom ligt de rest van de troep en Four-Four zegt dat de jonge Leeuwinnen les krijgen om te jagen, volgens ons kunnen ze dit al aardig.
We zijn ook getuige als er weer een poging wordt gedaan om een zevende Buffel te doden. 3 Leeuwinnen trekken erop uit en besluipen 3 achtergebleven Buffels.
Op een gegeven moment wordt de sprint ingezet door de Buffels en de Leeuw springt achter op de kont bij één van de Buffels, deze trapt een keer naar achter en de aanval van de Leeuw wordt
afgeslagen. 6-1 voor de Leeuwen.
Terwijl de Leeuwen zich weer terugtrekken gaan wij ook weer verder op zoek naar een Luipaard en eventueel een Cheeta, helaas vinden wij deze niet.
Aan de rivier drinken we een borreltje met wat snacks en genieten van de ondergaande zon, met op de achtergrond zo'n 15 ronkende en knorrende Nijlpaarden. Hoe romantisch is dit.
Op de terugweg komen we nog langs de Leeuwen en het mannetje zit rustig uit een plas te drinken.
Bij terugkomst op het kamp moeten we in de auto blijven wachten want er lopen Buffels door het kamp, na een kleine 10 minuten is de kust veilig en kunnen we naar onze tent.
We voelen ons al steeds meer op ons gemak en lopen met minder stress door het donker, er kan toch niets gebeuren.
De nacht is rustig en we horen geen beesten langslopen, ook niet als het aggregaat weer aangaat. Onze Chinese lotgenoot en buurman zei dat tussen onze tenten zeker 3 olifanten waren gelopen.
We hebben er niets van gemerkt.
De ochtendtour slaan we over, dit zou alleen voor ons tweeën met twee gidsen zijn. We besluiten om even rustig aan te doen want het is behoorlijk vermoeiend om achter in zo'n terreinwagen te zitten
en door elkaar geschud te worden. We genieten nog van het uitzicht en de beesten die langs komen lopen en worden na de lunch uitgezwaaid en geknuffeld door Tiny, die overigens Karin de opdracht
meegeeft om goed op Peter te letten en te zorgen. Karin heeft dit achteraf niet gehoord!
We spreken ook af om over 4 jaar als Karin 50 wordt weer terug te komen, dan voor een hele week. We hebben wel de garantie dat er dan water in de delta staat.
De vlucht was ook weer eentje uit de categorie vallen en opstaan, onze piloot had een paar kussentjes in de rug anders kon hij niet bij de pedalen en af en toe gingen we bijna overdwars en vielen
we een stukje naar beneden. Dit lag overigens niet aan de piloot maar aan de wind die uit alle hoeken kwam aanwaaien.
Achteraf willen we Truus en Bep hartelijk bedanken voor de tip, het was echt een onvergetelijke ervaring.
We blijven nog een nachtje in Maun en slapen in dezelfde Lodge als voor we naar de Okavango delta gingen en weer moeten we tekenen dat we voorzichtig moeten zijn voor de Hippo's en
krokodillen in de rivier die droogstaat.
Morgen gaan we naar Nata op vogelsafari en de zoutpannen, dit is allemaal minder avontuurlijk als de laatste paar dagen maar ook leuk om te doen.
Dan zullen we ook de verhalen wat korter proberen te houden maar deze dagen waren absoluut top en wilden we jullie niet onthouden.
En voor diegene die nu niet meer kunnen slapen, jammer, je was gewaarschuwd.
Tot zover.

Peter en Karin