Driel - Kiel, Góteborg - Oslo
Door: Peter en Karin
Blijf op de hoogte en volg Herman, Mieke, Peter en Karin
10 Juni 2016 | Noorwegen, Oslo
Of zoals ze in de achterhoek zeggen Drielkiel.
Met nog een piep in de oren van het concert van Iron Maiden de avond ervoor zijn we met piepende banden naar Kiel vertrokken.
Een tocht met veel stops onderweg omdat we weinig nachtrust hadden gehad. Sommige Duitsers vinden het ook nodig om op de snelweg tegen elkaar aan te rijden en dan met z’n allen te gaan kijken wat de schade is waardoor we nog meer vertraging opliepen.
Over Duitsers gesproken, als er een bord met een snelheidslimiet komt gaan ze massaal op de rem staan, befehl ist befehl, en laten aan achtervolgers weten dat deze zich ook aan de snelheid moeten gaan houden door nogmaals hard op de rem te gaan staan.
Dit werkt als een rode lap bij een stier en deze meneer werd duidelijk met oud Duitse gebaren uitgelegd wat er van gevonden werd.
Al met al 7 uur voor een kleine 500 kilometer, dat is niet goed voor het gemiddelde.
Bij de boot aangekomen wordt je in rijen opgesteld en als de hekken opengaan is het net de start van de Formule 1, wij stonden gelukkig in rij 3 en mochten nog even wachten om te kijken naar mensen die elkaar op weg naar de boot toch nog proberen af te snijden en in te halen, bang dat de boot al zal vertrekken en ze er misschien nog niet opstaan.
Wij hebben onszelf aardig getrakteerd met een hut op de 11e etage, om bij de hutten te komen moet je eerst door een glazen schuifdeur en wordt je opgewacht door een hostess die je naar de kamer begeleidt. Op de kamer een fles champagne om ons te verwelkomen en een goed gevulde minibar die we naar hartenlust mogen plunderen.
Twee tv’s, aparte slaapkamer, grote badkamer en twee grote ramen van vloer tot plafond, het kan niet op.
Na een heerlijk diner was het alweer tijd om te gaan slapen, met een zacht ronkende motor op de achtergrond moest Peter aardig zijn best doen om er met het snurken bovenuit te komen, maar dat lukte.
Om kwart over negen waren we al in Göteborg en konden we aan de reis naar het hoge Noorden beginnen met hier en daar nog wat tussenstops.
De eerste tussenstop is Oslo.
Een grauwe stad, alle wegen opgebroken, 1 grote file en waar niemand schijnt te werken.
Iedereen loopt door de stad of zit op een terras te eten of ze staan in de file.
Wat ons beiden opviel is dat er veel bedelaars in de stad liggen of ze lopen met bekertjes te schooien om geld, veel Roma vrouwen die kermen dat ze geld nodig hebben en als ze even later bij elkaar staan hebben ze de grootste lol.
Ook tijdens het eten zijn er wel een stuk of vijf langs gekomen en ze accepteren geen nee.
Dus dan maar iets minder sociaal duidelijk maken dat ze moeten opflikkeren.
Ook een dronken zwerver die een vuurtje vroeg wilde de aansteker niet meer teruggeven, na zachte dwang gaf hij de aansteker graag terug en wilde ook zijn eigen aansteker nog geven.
Hopelijk zijn dit soort taferelen snel afgelopen.
Toch beginnen we al last te krijgen van het dag-nachtritme, om 22.00 uur staat de zon nog hoog aan de hemel. Dat belooft wat voor de rest van de trip.
Morgen gaat de reis verder naar Tretten, een plaatsje bij Lillehammer en Hamar.
Waarschijnlijk gaan we schansspringen maar dat moeten we nog even bekijken of deze wel geopend is.
Tot zover.
Peter en Karin
Met nog een piep in de oren van het concert van Iron Maiden de avond ervoor zijn we met piepende banden naar Kiel vertrokken.
Een tocht met veel stops onderweg omdat we weinig nachtrust hadden gehad. Sommige Duitsers vinden het ook nodig om op de snelweg tegen elkaar aan te rijden en dan met z’n allen te gaan kijken wat de schade is waardoor we nog meer vertraging opliepen.
Over Duitsers gesproken, als er een bord met een snelheidslimiet komt gaan ze massaal op de rem staan, befehl ist befehl, en laten aan achtervolgers weten dat deze zich ook aan de snelheid moeten gaan houden door nogmaals hard op de rem te gaan staan.
Dit werkt als een rode lap bij een stier en deze meneer werd duidelijk met oud Duitse gebaren uitgelegd wat er van gevonden werd.
Al met al 7 uur voor een kleine 500 kilometer, dat is niet goed voor het gemiddelde.
Bij de boot aangekomen wordt je in rijen opgesteld en als de hekken opengaan is het net de start van de Formule 1, wij stonden gelukkig in rij 3 en mochten nog even wachten om te kijken naar mensen die elkaar op weg naar de boot toch nog proberen af te snijden en in te halen, bang dat de boot al zal vertrekken en ze er misschien nog niet opstaan.
Wij hebben onszelf aardig getrakteerd met een hut op de 11e etage, om bij de hutten te komen moet je eerst door een glazen schuifdeur en wordt je opgewacht door een hostess die je naar de kamer begeleidt. Op de kamer een fles champagne om ons te verwelkomen en een goed gevulde minibar die we naar hartenlust mogen plunderen.
Twee tv’s, aparte slaapkamer, grote badkamer en twee grote ramen van vloer tot plafond, het kan niet op.
Na een heerlijk diner was het alweer tijd om te gaan slapen, met een zacht ronkende motor op de achtergrond moest Peter aardig zijn best doen om er met het snurken bovenuit te komen, maar dat lukte.
Om kwart over negen waren we al in Göteborg en konden we aan de reis naar het hoge Noorden beginnen met hier en daar nog wat tussenstops.
De eerste tussenstop is Oslo.
Een grauwe stad, alle wegen opgebroken, 1 grote file en waar niemand schijnt te werken.
Iedereen loopt door de stad of zit op een terras te eten of ze staan in de file.
Wat ons beiden opviel is dat er veel bedelaars in de stad liggen of ze lopen met bekertjes te schooien om geld, veel Roma vrouwen die kermen dat ze geld nodig hebben en als ze even later bij elkaar staan hebben ze de grootste lol.
Ook tijdens het eten zijn er wel een stuk of vijf langs gekomen en ze accepteren geen nee.
Dus dan maar iets minder sociaal duidelijk maken dat ze moeten opflikkeren.
Ook een dronken zwerver die een vuurtje vroeg wilde de aansteker niet meer teruggeven, na zachte dwang gaf hij de aansteker graag terug en wilde ook zijn eigen aansteker nog geven.
Hopelijk zijn dit soort taferelen snel afgelopen.
Toch beginnen we al last te krijgen van het dag-nachtritme, om 22.00 uur staat de zon nog hoog aan de hemel. Dat belooft wat voor de rest van de trip.
Morgen gaat de reis verder naar Tretten, een plaatsje bij Lillehammer en Hamar.
Waarschijnlijk gaan we schansspringen maar dat moeten we nog even bekijken of deze wel geopend is.
Tot zover.
Peter en Karin
-
10 Juni 2016 - 23:05
Mieke:
Goede start in hoog tempo van een ondernemende reis en al snel vrienden gemaakt, haha.
Dat belooft wat! -
10 Juni 2016 - 23:35
Maress:
Balen.... Helaas niet de eerste haha
Veel plezier en geniet lekker!! X Reesje -
11 Juni 2016 - 07:33
Pa En Ma:
Ook ik ben niet de eerste haha. Maar dat kan ook niet om die tijd. Leuk om te lezen wat jullie mee maken. Goede reis voor vandaag en rustig aan. Geniet er van dikke kus.
-
11 Juni 2016 - 09:43
Sandra:
Genoten van jullie eerste verhaal. Ben benieuwd of het schansspringen gaat lukken. En anders ga je toch gewoon schansspringen van Peters neus af :-) -
11 Juni 2016 - 18:18
Pa En Ma:
Mooie foto's hoor!
-
11 Juni 2016 - 20:11
Jacqueline:
Leuk verslag, mooi foto's geniet ervan. dan geniet ik van de foto's en verslagen. groet en een knuffel van Gilby. -
11 Juni 2016 - 21:14
Mieke:
Zie net pas de foto's, bahbah wat een luxe hut (suite) -
12 Juni 2016 - 22:37
Betsie :
Fijne vakantie, het ziet er mooi uit alleen het hutje valt een beetje tegen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
